Eerste kennismaking met Maleisië

Binnengeraken in Maleisië was een makkie en eigenlijk de gemakkelijkste aankomst van ons hele avontuur. We moesten geen aankomstformulier invullen en konden gewoon doorlopen naar de douane, waar ze zonder vragen te stellen een stempel in je paspoort zetten. Onze rugzakken waren er ook al en we konden snel een manier zoeken om in ons hotel te geraken.We hadden voor de eerste nacht in Maleisië een hotel geboekt in Kuala Lumpur en dit in Chinatown. Gelukkig reed er ook een bus rechtstreeks daarheen, dus waren we snel ter plaatse.

Onze kamer was netjes, maar niet te vergelijken met de laatste 2 hotels waar we sliepen. Nuja, niets aan te doen en we waren trouwens zo moe door zo vroeg op te staan, dus we deden eerst een siësta. Dat doet een mens toch deugd hoor! Na de siësta waren we weer onszelf en konden we een bus zoeken die ons de dag erna naar Cameron Highlands kon brengen. Wie zoekt, die vindt en zo werden we de volgende dag om 9u30 in het station verwacht.

We gingen wat verder op ontdekking doorheen Kuala Lumpur en kwamen bij het Times Square shoppingcenter, waar zo'n 1000 winkels zitten op maar liefst 15 verdiepingen. Ze hebben er zelfs een pretpark gebouwd met een achtbaan die aan hoge snelheid langs de lift scheurt. Alleen viel het aanbod aan winkels wat tegen, dus gingen we verder richting de Petronas Twin Towers. Wat een prachtige gebouwen en mooi verlicht ook ' s avonds.  Vlakbij deze torens ligt een shoppingcenter en aan de overkant zagen we een grote H&M, waar ik eindelijk 3 leuke t-shirts kon kopen. We zijn nog es gaan rondneuzen in het shoppingcenter en bleven daar nog iets eten. Ze hebben er ongetwijfeld heel hard moeten over nadenken om die shoppingcentra zo ingewikkeld te kunnen maken.

De dag erna zijn we vertrokken naar Cameron Highlands, wat op ongeveer 150 km van Kuala Lumpur ligt. Het ligt ook een heel stuk hoger, dus het was er wat frisser en onderweg regende het ook. Bij aankomst in Tanah Rata was het gelukkig droog en vonden we snel ons hotel. Tanah Rata is niet echt groot, maar heeft wel meerdere restaurants en hotels. We kwamen hierheen om de beroemde theeplantages te zien en de aardbeien te proeven. We begonnen eerst met ons gerief in de kamer te zetten en voor we het goed en wel doorhadden, begon het weer te regenen, alleen veel harder dit keer. Maar we wilden hier maar 1 nacht blijven, dus regen of niet, we moesten en zouden de plantages zien! We zochten een taxi en zagen er enkele aan de overkant van de weg. Oversteken duurde misschien 10 seconden, maar het was lang genoeg om kletsnat te worden.

We gingen eerst naar the big red strawberry farm, waar ze uiteraard aarbeien hebben, maar ook cactussen en verschillende slasoorten. We moesten natuurlijk ook es proeven van de aardbeien en dronken een aardbeienmilkshake en ik at een aardbeienmuffin (hij was ook echt roze, hehe) en Joyce verse aardbeien met een serieuze kwak slagroom erop. Lekker!

Nadien reden we verder naar de theeplantages, waar het gelukkig niet meer regende, dus we konden ook even wandelen doorheen de struiken. Echt mooi om te zien! 

De chauffeur bracht ons vervolgens nog naar een waterval. We moesten eerst 10 minuten wandelen en kwamen uit bij de lelijkste waterval die we ooit gezien hebben, hehe. Het water was bruin en de waterval had een gevaarlijk snel tempo, waar je dus ook beter niet kunt in vallen. 

Ondertussen zijn we in Georgetown op het eiland Penang, aan de westkust van Maleisië. Morgen gaan we es kijken wat er te doen is.