Jakarta

Om van Siem Reap naar Jakarta te gaan moesten we uiteraard vliegen en dit met een tussenlanding in Singapore. We konden onze rugzakken meenemen als handbagage, wat ons ook weer €38 per rugzak uitspaarde. Ze deden in Siem Reap enkel moeilijk over een nagelvijltje, maar dat gaf ik met plezier af. In Singapore waren ze bij het controleren veel strenger en daar namen ze Joyce's schaartje en onze tandpasta, shampoo en conditioner af. Het had jammergenoeg ook geen zin om te slijmen bij de controleur, want die had zelf geen haar en zag dus het nut van shampoo en conditioner ook niet in. 

Bij aankomst in Jakarta konden we snel naar de immigratie om ons visum te regelen. Daar viel het al direct op hoe vriendelijk ze hier zijn. Leuke verwelkoming! We hadden onze rugzak al bij ons zodat we niet meer moesten wachten aan de bagageband en zo kwamen we een half uur nadat we geland waren buiten. Ideaal!

Toen we het hotel boekten, stelde het hotel voor om ons te komen halen aan de luchthaven, maar afspraken zijn in Azië jammergenoeg niet veel waard, dus er was niemand te bespeuren. We namen dan maar een andere taxi en kwamen zo rond 22u30 aan in het hotel. Daar wisten ze ons te vertellen dat we 20 minuten moesten wandelen als we iets wilden eten. Uit pure noodzaak hebben we dan maar de McDonald's gebeld en een kwartier later hadden we ons eten.

We hadden al gelezen dat er in Jakarta absoluut niet veel te doen is en dit kunnen we alleen maar bevestigen. Je hebt er de buitenwijken, waar mensen in krotjes wonen en vlak ernaast heb je dan luxehotels en chique shoppingcentra. De wil om dingen te kopen was er zeker en vast, want na 3,5 maand rondlopen in dezelfde kledij kan ik je garanderen dat we die meer dan beu zijn. We hebben er toch voor gekozen om in plaats van wat te shoppen, te zoeken naar een transportmiddel om weg te geraken uit Jakarta. Dit bleek echt moeilijk te zijn. Ze hadden hier gisteren verkiezingen waardoor veel dingen gesloten waren. De reiskantoren die wel open waren, verkochten enkel vluchten buiten Indonesië en wij wilden oorspronkelijk reizen met de trein of per bus. Onze volgende stop is Yogyakarta, een treinrit van 10 uur. Vreemd genoeg kosten de vliegtickets hier minder dan een treinticket. Alleen heb je dan weer een indonesische bankkaart nodig om het online te boeken. Dus boekten we niets, maar zijn we deze morgen op tijd vertrokken naar de luchthaven, waar we ons ticket gekocht hebben. Ze hebben op de luchthaven gelukkig onbeperkt internet, zodat we ons toch 6 uur kunnen bezighouden.

Voor de rest hebben we in Jakarta wat rondgelopen en zijn we es tot aan het nationale monument gewandeld en dat was het zo'n beetje. We hebben ook eindelijk de langverwachte nasi goreng gegeten. Heeeeeeerlijk! 

Oja, bijna vergeten. Om nog maar es aan te tonen hoe lief ze hier zijn heb ik nog een leuk voorbeeldje. We hadden dus een taxi genomen naar het hotel en toen we gisterenmiddag terug binnenkwamen in het hotel, gaven ze ons een mailtje om hun verontschuldigingen aan te bieden en een grote cake (die ook echt lekker was). De cake kregen we natuurlijk niet op, dus we hebben gisteren een stuk gegeten en de rest gaven we deze morgen aan de poetsvrouwen. Weer een goeie daad verricht.

Ondertussen zitten we al 3u op de grond in de luchthaven en voelen we onze kont niet meer, maar binnen een uurtje kunnen we eindelijk inchecken en hopelijk hebben ze na de douane wel zitbankjes.

Tot de volgende!