Bagan

We hadden in een hotel in Yangon de reservatie gemaakt voor de bus die ons naar Bagan zou brengen. We moesten gewoon nog even langs het kantoor van de busmaatschappij voor onze tickets en de betaling vooraleer we naar het busstation reden. De receptionist van het hotel had alles ook nog eens opgeschreven in ons schrift en in het birmees. Klinkt makkelijk, toch? Dachten wij ook. We hadden de bus om 20u, dus vertrokken ruim van tevoren, om 18u. We vonden snel een taxi die wist wat hem te doen stond en dat voor een redelijke prijs. Toen we aankwamen aan het kantoor voor onze tickets werden we geholpen door een trutje die druk bezig was met eten. We legden uit dat we onze tickets kwamen halen en betalen en die vertelde ons doodleuk dat de bus vol was en dat we de ochtend erna maar moesten terugkomen. Wij bleven aandringen en ons verhaal herhalen zodat ze ons uiteindelijk meenam naar het kantoor ernaast, om van ons gezeur af te zijn. Daar kwamen ze eerst met hetzelfde verhaal nl. een volle bus, maar de aanhouder wint! Ze zagen dat we het meenden en hoorden dat we de reservatie 2 dagen eerder hadden gedaan en plots hadden we onze tickets. De rit naar het station was -vooral voor de chauffeur- stressy, maar we kwamen op tijd aan en de bus was de mooiste die we al gehad hebben.

Aangekomen in Bagan moesten we gelukkig niet ver stappen naar het hotel. Daar werden we allesbehalve vriendelijk ontvangen,  maar we kregen bijna direct een kamer en konden zo om 7u ons bed in. We hebben tijdens onze reis al veel verschillende bedden gehad, van planken met een dun matrasje op tot bedden met een klein beetje vering,  maar het bed in Bagan was zoooooo zalig, met een heerlijk donzig hoofdkussen.  Je zou bijna vergeten dat er vanalles te zien is en gewoon dagen blijven liggen, hehe. Geen paniek, dit hebben we niet gedaan en gelukkig maar. Bagan is prachtig! De stad bestaat uit Nyaung-U (meest typische stuk,  waar wij gelogeerd waren), Old Bagan en New Bagan. Overal verspreid staan maar liefst 4000 tempels. We hebben een fiets gehuurd om ons zo sneller tussen de verschillende tempels te kunnen verplaatsen. De meeste tempels zijn ruïnes of staan gewoon leeg, maar dat maakt het juist nog leuker, want dan zie je mooie gebouwen en heb je foto's zonder dat er veel onbekenden op staan :). 
Op een bepaald moment kwamen we aan bij een drukke tempel. We deden voor de zoveelste keer braaf de schoenen af en wilden binnengaan, maar plots blafte een man naar ons: jullie ticket! We hadden nergens gezien dat we moesten betalen, dus vroegen de prijs. $15!  Dit was volgens de man de prijs om dan alle tempels te kunnen bezoeken. Alleen hadden we al enkele tempels bezocht en nergens hadden ze ons laten betalen.. We liepen dus weg, maar die man achtervolgde ons! Brr, het was een griezelig figuur, met een groot litteken in zijn gezicht en daar kwamen dan lange haren uit. Jakkie!
Hij vroeg ons waar we logeerden, want volgens hem hadden we zonder het betalen van die $15 ook geen recht om in Bagan te zijn. We hebben dus maar gezegd dat we het geld gingen halen en gaven hem de naam van een ander hotel. Hij zou controleren als we er waren. Haha, hij heeft waarschijnlijk lang mogen zoeken. We deden alsof we naar ons hotel reden omdat we eerst dachten dat hij iemand zou sturen om ons te volgen, maar toen er niemand kwam, zijn we verder gegaan. Lefgozers die we zijn, hihi. We hebben nog verschillende tempels bezocht en nergens moesten we betalen. Toch weer mooi $30 uitgespaard! 

Hier in Myanmar krijgen we bij een kamer blijkbaar ook altijd een huisdier. In Yangon was het een gecko, die gewoon toertjes van de kamer liep. Maar in Bagan was het net iets groter, nl. een eekhoorn. De eerste dag dat we er waren, kwamen de poetsvrouwen de kamer poetsen. We hadden nog een boterham over, dus hadden die aan de kant gelegd. Toen we na onze toer door de stad terugkwamen, was een stuk korst af van het brood. De poetsvrouw had misschien een beetje honger gehad, dachten we. Ik gooide dat stuk brood maar weg, want het was ondertussen al een beetje hard. 
's Nachts hoorden we de hele tijd een raar geritsel, dus we deden het licht aan, keken rond en daar in onze vuilbak was een eekhoorn op zoek naar het brood. Ik weet niet wie meer schrok: de eekhoorn van ons, Joyce van de eekhoorn of ik van Joyce.

Bagan was echt een hele leuke ervaring en toont nog maar eens wat voor mooi land Myanmar echt is. Ik heb nu alweer zin om meer te ontdekken en dat gaan we doen in Mandalay.