Yangon

Myanmar, het land van de gouden pagodes.  
Toen we vertrokken vanuit Chiang Mai was het toch een beetje bang afwachten of alles wel in orde zou zijn met onze visum. We stelden ons al de ergste scenario's voor, bvb dat we weer gewoon teruggestuurd zouden worden.. maar later bleek het moeilijke gedeelte niet onze aankomst in Yangon, was ons vertrek uit Chiang Mai. We hadden de bevestiging van ons visum niet afgeprint, maar de versie enkel online staan. Gelukkig waren ze behulpzaam in de luchthaven en mochten we even in hun kantoor de bevestiging printen. De vlucht verliep vlot en we kregen zelfs 2x eten zonder iets te reserveren. Wat een service, daar kunnen ze in België nog iets van leren! In Myanmar lagen onze papieren klaar, kregen we snel ons visum en mochten we zonder probleem door. Voorbij de laatste controle stond de vrouw die de visums regelt ons zelfs op te wachten en gaf ons heel wat handige tips. So far so good!
We namen een taxi naar het hotel, dat downtown bleek te liggen en er ook echt heel louche uitzag. Nuja, we hadden de kamer toch alleen maar nodig om te slapen en in de badkamer was het gewoon beter als je niet te veel rondkeek.

Yangon zelf is wel super! Overal zie je mensen eten klaarmaken en het opeten. De trottoirs zijn echt hoog en zitten vol gaten (als je niet goed oplet, val je er gewoon in), maar de sfeer die hier hangt, is echt fantastisch. De mannen dragen ook heel vaak een wikkelrok. 
We waren hier ook zo goed als de enige buitenlanders,  wat ons een echte attractie maakte.Iedereen glimlachte naar ons en veel mensen zwaaiden of zeiden in hun beste Engels hello. Niettegenstaande dat het hier absoluut nog niet toeristisch is, viel het ons wel op dat ze hier beter Engels spreken dan in Thailand. 

In het centrum heb je verschillende gouden pagodes, maar de allermooiste is de Shwedagon Pagode. De pagode heeft een hoogte van 98m en is bedekt met 50000 kg bladgoud.  We zijn er enkele uren gebleven, tot na zonsondergang, wat ook voor hele mooie foto's zorgde. 
Blijkbaar zien we er ook wel speciaal uit, want eerst kwam een meisje die met haar tablet een foto van ons wilde nemen en later kwam een volledige familie die de jongste dochter onze richting uit duwde om ook een foto te nemen.  Toen we vroegen of ze van ons 2 een foto wilden nemen, duwde hij het meisje opnieuw onze richting uit en nam hij de foto. 

We hebben onszelf ook es getrakteerd op een wel heel dure maaltijd. Joyce had meerdere keren gelezen dat Le Planteur echt een aanrader was. We gingen er na ons bezoek aan de pagode naartoe en waren echt underdressed. Het was een fantastisch restaurant dat bestond uit een villa en alle tafels stonden in de tuin. Heel mooi gedaan. De chef is een michelinchef, dus je kan al raden wat de prijzen waren. We besloten om voor 1 keer niet te denken aan ons budget en kregen echt de lekkerste dingen voorgeschoteld die we in weken gegeten hebben. We bestelden enkel een hoofdgerecht en dessert, maar kregen er nog 3 voorgerechtjes en een dessert bij, echt stuk voor stuk om vingers en duimen bij af te likken. Toen we rekening vroegen, bleek dat we niet met de kaart konden betalen. Geen probleem hoor. Het restaurant had een oldtimer, die ons naar ons hotel terugbracht zodat we het geld konden geven. Hihi.

Vanavond nemen we een nachtbus naar Bagan, op zo'n 700km hiervandaan in het centrum van het land. Ik kijk er al naar uit om meer te zien van dit prachtige land.
Tot de volgende!