Het einde van ons Thaise avontuur

Chiang Mai. De laatste stad die we bezoeken in Thailand. We namen de trein vanuit Ayutthaya,  goed voor zo'n 11u met prachtige landschappen. Deze lange afstanden beginnen we al wat gewoon te worden, alleen hadden we dit keer gezelschap van Nederlandse toeristen. En niet in de goeie zin! Het waren echt van die luxe-resortklanten, die es iets avontuurlijker wilden doen door de trein te nemen, maar het niet konden laten om over alles te klagen (er was geen plaats voor hun reuzegrote koffers, het eten kwam te vroeg en was bovendien te koud, ..), prettig is ook anders! Daar bovenop stond de airco in de trein zo hoog, dat ik nu met een serieuze verkoudheid opgescheept zit. 

Onze 3 dagen Chiang Mai waren eerder rustig. We hebben de eerste dag de stad een beetje verkend en zo ontdekten we een klein cafeetje waar ze zoooooo'n lekkere chocolademelk en cake hadden dat we er elke dag iets zijn gaan drinken, hihi.

Het centrum van Chiang Mai is op zich echt niet groot, je bent in een kwartiertje van de ene naar de andere kant. De stad was vroeger ommuurd,  maar nu blijven enkel nog de 4 toegangspoorten over. Er zijn heel wat tempels die je kunt bezoeken en waar je steeds monniken ziet rondlopen.  

De tweede dag zijn we de bergen ingetrokken om de verschillende bergvolkeren te zien. Het eerste volk dat we tegenkwamen zijn de Longnecks. Die krijgen vanaf hun 5de levensjaar 5 koperen ringen rond hun nek. Naarmate ze ouder worden, krijgen ze meer ringen bij. Dit wekt de indruk dat ze een lange nek hebben, maar eigenlijk duwen ze met die ringen hun schouders naar omlaag. De ringen worden gezien als een soort schoonheidsideaal. Hoe meer ringen, hoe mooier je bent. Elke vrouw in de stam is verplicht om zo'n ringen te dragen, anders worden ze verbannen uit hun stam. Het dragen van die ringen is voor de stam ook een zekerheid dat de vrouwen niet zullen overlopen naar een andere stam. 

In de bergen wonen ook de Big Ears, hier hebben de vrouwen grote 'stretchers' in hun oren. Ze beginnen met kleine gaten vanaf hun 5de levensjaar en vergroten het gat beetje bij beetje. In deze stam is het niet verplicht om stretchers te plaatsen. Ook dit wordt als mooi aanzien.
Het is leuk om es te zien, maar ik ben toch blij dat ik niet uit zo'n stam kom. Het lijkt me ontzettend pijnlijk en eigenlijk is er niets moois aan. Er zijn in de bergen blijkbaar ook nog mannenstammen, maar die hebben we niet gezien. Verdikke!

Vandaag hebben we eigenlijk echt niet veel gedaan. We ontdekten hier een Starbucks en hadden nog steeds iets te goed na onze helse fietstocht in Ayutthaya, dus maakten we hier ook nog een stop. Daar kwamen we een Fin tegen die hier is om zichzelf terug te vinden. Hij doet mee aan een cursus om te mediteren om zo weer te leren om alles op een rijtje te zetten, want hij heeft blijkbaar een moeilijk verleden achter de rug. We vertelden wat over onze job, hoe wij bepaalde dingen zien en over de rondreis en hebben hem blijkbaar geïnspireerd. Hij is van plan om een boek te schrijven en we komen in het dankwoord, hehe!

We moesten ook nog ons geld wisselen in dollars, om te kunnen reizen in Myanmar. Ze proberen daar nog steeds een beetje om het toerisme tegen te houden. We moesten eerst online onze visum aanvragen en dan een vlucht boeken, want anders konden we dat visum niet krijgen. De aanvraag is goedgekeurd, ons visum ligt klaar in de luchthaven in Yangon en er komt iemand om ons te helpen. De dollars zijn splinternieuw (er mogen geen vlekken, tranen, kreuken,.. opzitten, anders zijn ze minder waard) en die moeten we dan omwisselen voor kyat eens we daar zijn.

Behalve dit lijkt Myanmar me echt een superinteressant land om es te bezoeken. Het is het minst bezochte land in zuidoost Azië. Het wordt dus weer een verademing na de vele toeristen in Chiang Mai.

Als we de reisblogs een beetje mogen geloven, is het internet daar niet al te goed. Als ik dus es iets langer niets van me laat weten, dan weet je hoe het komt! Maar van zodra ik kan, zet ik een berichtje en wat foto's online zodat jullie kunnen meegenieten! 

Dikke kus en vele groetjes, voor de laatste keer vanuit Thailand!