Change of plans..

We zouden nog liever die pijnlijke fietstocht rond het Inle Lake herdoen, dan de voorbije 4 dagen. We kwamen  in 4 landen en zagen 4 luchthavens.

Op zondag namen we zoals gepland de bus richting Yangon, goed voor zo'n 12 uur tussen een hoop Birmezen, die allemaal ingepakt waren alsof ze naar de noordpool gingen. Ik begrijp echt niet hoe het kan dat ze die airco in bussen altijd zo verdomd hoog zetten en dat wij de enige zijn die vragen om het iets zachter te zetten (wat ze trouwens ook niet doen, alsof er geen off-knop is..). 

We kwamen aan in Yangon om 6u 's morgens, waar we een taxi namen richting de luchthaven. Ze probeerden ons daar eerst in het zak te zetten door teveel te vragen voor de rit, maar we hebben de chauffeur bij aankomst gewoon de helft betaald en zijn weggegaan. Om 19u30 hadden we pas onze vlucht, dus we moesten 12u wachten. Het begin van een lange tocht richting New Delhi. We gingen voorbij de controle en daar bleek niets te zijn, geen café, geen winkels, geen restaurantjes en wij hadden enkel wat water en nog wat chips, snoep en koekjes bij. Na een saaie 12u konden we inchecken, liepen we snel naar de douane om zo eindelijk iets te kunnen eten. Daar was toch wel 1 restaurant, maar goed, beter dat dan niets! 

In het vliegtuig zaten we tussen voornamelijk moslims en gelukkig nog enkele westerlingen, maar die westerlingen waren nergens meer te zien toen we aankwamen in Dhaka, Bangladesh. Daar moesten we maar liefst 16 uur wachten, dus onze 2e nacht zonder bed. We zochten een rustig plekje op zo'n ongemakkelijke luchthavenbank en probeerden toch wat te slapen om de tijd ook sneller te verdrijven. Het was een nacht waarin we constant wakker werden om te kijken of we alles nog hadden of omdat we voelden dat je weer aangestaard werden. Om 5u30 werden we wakker en begonnen we weer aan het lange wachten, want we hadden pas om 12u45 onze vlucht. Dhaka ligt precies ergens in het midden oosten ipv tussen Myanmar en India. We voelden ons echt zooo ver van Azië. Overal zagen we mannen in een kleed, met hoofddoek of tulband op.. we waren er ook de enige westerlingen en zo goed als de enige vrouwen, dus werden we ongeneerd aangestaard. Brrr, echt geen leuk gevoel!

De vlucht naar New Delhi duurde een 2 tal uur en ging vlot. We kwamen er aan, volgden de massa en dan werd het pas moeilijk.  We hadden vooraf het internet afgezocht op zoek naar inlichtingen over een visum. De ene site zei dat je een visum bij aankomst kon krijgen, de andere site zei het omgekeerde,.. We vroegen daarom ook aan de luchtvaartmaatschappij hoe het zat en zij bevestigden ons 2x dat we zonder probleem binnen konden in India. Niet dus! Bij aankomst in India werden we geweigerd. We hadden de keuze om terug te keren naar Dhaka (nooooo waaayy!!!) of om ergens anders naartoe te gaan, dus we lieten ze een vlucht boeken naar Nepal, wat onze volgende stop zou zijn na India. We werden in het begin precies als 2 criminelen behandeld en zeker de helft van het immigratie bureau wilde zich komen moeien of toch even kijken wie die 2 buitenlandse meisjes waren. Tegen dan waren we al meer dan 50 uur onderweg, waren we moe door 2 nachten zonder bed en kregen we te horen dat we pas de ochtend erna konden vertrekken. We moesten dus nog een nacht spenderen op een luchthaven en slapen met een half oog zodat we ons niet zouden overslapen, want na 3 dagen rondreizen hadden we ook geen batterij meer in de gsm, tablet, mp3,.. en vonden we nergens een plek om die op te laden.

Het is echt wel balen dat we India niet gezien hebben, vooral omdat we er dan toch zooo dichtbij zaten.  We gingen er oorspronkelijk heen met een klein hartje door alle berichten die in het nieuws kwamen over verkrachtingen,  ontvoeringen,  .. maar we hadden ons erover gezet en wilden het gewoon met onze eigen ogen zien om het beeld van India te wijzigen.  Het is nu eenmaal anders gelopen. India is nog niet klaar voor ons!

We zijn nu dus vroeger dan gepland in Kathmandu, we zagen al de Mount Everest vanuit het vliegtuig en we geraakten gelukkig zonder probleem Nepal binnen. Morgen gaan we Kathmandu es verkennen, maar eerst slapen (in een bed, woehoeeeee). 

Tot de volgende!