Chengdu

We hebben voorlopig wel even genoeg van die lange treinritten. De treinrit van Xi'an naar Chengdu duurde ook weer 13u. Net als bij de vorige rit waren we weer de enige twee westerlingen, dus werden we opnieuw volop aangestaard. Dit is wel het laatste waar je behoefte aan hebt om 6u30 op een nuchtere maag. Bij ons zaten 4 Chinezen, waarvan er 3 geen Engels spraken. Het blijft ons toch steeds verbazen dat ze niets anders spreken dan hun eigen taal. Voor mij zat een Chinese vrouw (lees: manwijf) die ongegeneerd bleef staren. Als ze niet aan het staren was, sprak ze luid genoeg dat iedereen het kon horen of was ze aan het eten. Ze had een hele voorraad mee met etenswaren die we nog niet gezien hadden zoals koud gedroogd vlees op een stokje vacuüm verpakt of kippenklauwen (ik heb een foto gezocht op internet zodat jullie het ook es kunnen zien, hehe). Alsof het eten er nog niet onsmakelijk genoeg uitzag, at ze ook op z'n Chinees, wat wil zeggen: met de mond open en smakken zodat we alles goed konden volgen. Chinezen hebben naast hun onsmakelijke manier van eten ook nog de vervelende gewoonte om de hele dag door te rochelen. Het manwijf was geen uitzondering. Op een bepaald moment nam ze de lege verpakking van onze koekjes en spuugde daar in om dan vervolgens die verpakking weer terug te leggen. Jakkie!

De vierde Chinees die bij ons zat, sprak een beetje Engels. Hij was op weg naar Chengdu om daar een nieuwe job te vinden, dichter bij zijn vriendin. Al was die relatie wat raar. Hij verdient 3500 yuan per maand, waarvan hij 1500 yuan zelf gebruikt en de resterende 2000 yuan geeft hij elke maand aan zijn vriendin zodat ze haar credit card kan betalen. We vonden het een beetje vreemd dat hij al zijn geld aan de vriendin gaf, waarop hij antwoordde: ik weet gewoon niet of ze nog bij me zou blijven als ik haar het geld niet geef. Dan denken jullie nu misschien dat we het over een knulletje van 15 hebben, nee hoor,  hij is er al 26!

Bij aankomst in Chengdu hadden we wat moeite om een taxi te vinden die ons wilde brengen naar onze hostel, want ze konden er niet genoeg mee verdienen. We namen dus maar een soort tuktuk, waar we ons echt in moesten plooien om er in te geraken met die rugzak op de rug. Het was grappig om te zien, maar we kwamen zo toch sneller aan.

DE reden waarom we natuurlijk naar Chengdu zijn gekomen, is de panda's!  We wilden die de dag na aankomst bezoeken en moesten hiervoor 2 bussen nemen. We waren alleen duidelijk nog niet goed wakker om 7u 's morgens, want we namen de bus aan de verkeerde kant van de weg, waardoor we vastzaten in het verkeer gedurende bijna 2 uur. Als je de panda's bezoekt, ga je best zo vroeg mogelijk. Het park opent om 8 uur en om 8u30 voederen ze de panda's en kun je ze in actie zien. We hadden gelezen dat rond 11 uur de meeste panda's weer slapen, dus zijn we de eerste dag teruggekeerd naar onze hostel, zodat we konden kijken voor een vlucht naar Laos. 

Gisteren deden we poging 2. We stonden op om 6u15 en stonden om 6u45 aan de bushalte (de juiste kant deze keer, hehe) te wachten. Om 7u55 kwamen we aan bij het park en konden we eraan beginnen. Het park zelf is mooi aangelegd met overal bamboe en hier en daar pleintjes met bloemen. In het park zelf zijn ze heel erg bezig met het tegengaan van de uitsterving van de panda en worden de dieren echt heel goed verzorgd. Ze creëren ook een aangename leefwereld zodat de panda's zouden paren. 

We begonnen bij de jongere panda's, echt zo leuk om te zien. Die vechten onderling voor hun eten (ook al krijgen ze elk een bak), plagen mekaar door op de ander te gaan zitten en eten bamboe echt in een recordtempo op. Een beetje verder zagen we een iets grotere panda die rustig aan het eten was en vonden we ook nog 2 rode panda's, die snel wegliepen toen we een foto wilde nemen. Tegen dan waren we 45 minuten in het park en zagen we niets meer staan op het plannetje. We begonnen dus al te vrezen dat die 6 panda's de enige waren in het park, tot we een pad volgden dat ons bij nog meer panda's bracht. Oefff! We hebben in totaal een grote 5 uur doorgebracht in het park en kregen maar geen genoeg van die panda's. We zagen ze klimmen -de een al behendiger dan de ander- in de bomen, op klimrekken, bamboe eten, spelen met de parkmedewerkers,.. 
Op een bepaald moment stonden we tussen de rode panda's en konden we er zelfs enkele aaien zonder dat die wegliepen of hun klauwen uithaalden. We hebben echt weer de tijd van ons leven gehad. 
Ik vond panda's altijd al wel schattig, maar vanaf nu ben ik een grote fan. 

Deze middag hebben we onze vlucht nr Laos, waar we morgenochtend aankomen. We moeten weer 15uur wachten in Hanoi vooraleer we verder vliegen naar Vientiane. Het was niet makkelijk om een vlucht te vinden dit keer. Elke keer dat we onze gegevens hadden ingegeven voor de kortere vluchten, kregen we bericht dat de vlucht vol zat. Er zijn er duidelijk nog die genoeg hebben van die Chinezen.

We kijken er al naar uit om weer tussen andere mensen te zitten, maar China was echt een leuk land om te bezoeken. Het heeft zoveel te bieden qua bezienswaardigheden en alles is redelijk gemakkelijk bereikbaar. We hebben die Chinezen vaak genoeg vervloekt, maar ik had dit land echt niet willen missen!

Op naar het 5de land. Laos, here we come!