Xi'an

De treinrit van Beijing naar Xi'an duurde 14 uur en was de meest bizarre treinrit die we al gehad hebben. We zagen in het treinstation dat we aparte zitplaatsen hadden gekregen. Daar zagen we niet echt een probleem in, want Chinezen praten normaal toch niet tegen mekaar omdat ze te druk bezig zijn met hun gsm. Toen we dus instapten, gingen we op een van onze plaatsen zitten, maar dan gewoon naast elkaar i.p.v. elk aan de andere kant van de wagon. Nu zitten we hier natuurlijk in China, het land met mensen die enig kind zijn. Nu weten jullie wel hoe mensen die enig kind zijn, KUNNEN zijn.. Wel, hier zijn ze allemaal zo! We zaten dus op iemands zitplaats en die plek wilde hij terug.. wij wilden onze plekken naast elkaar natuurlijk ook niet opgeven, aangezien wij wel praten en nog niet zo'n klein beetje, hehe. Binnen de kortste keren stond de wagon in rep en roer en draaide iedereen geïnteresseerd rondom ons om te kijken wat die vreemdelingen deden. Ze haalden er uiteindelijk iemand bij van de treinmaatschappij en die liet ons op onze plaatsen zitten. Wij tegen Chinezen: 1-0!!

In het begin kregen we nog steeds kwade blikken, maar we zijn ondertussen goed geworden in negeren, dus dit was niet erg. Plots kwam er een Chinees -met zijn Engels boek in de aanslag- bij ons zitten en begonnen we te praten. Voor we het wisten, waren we weer het middelpunt van de belangstelling en wilde iedereen met ons praten. We hadden tijdens die treinrit enkele tussenstops en toeval wil dat er altijd wel iemand was die onze plek wilde. Gelukkig hadden we onszelf tegen dan populair gemaakt bij die Chinezen, dus zij stuurden steeds die mensen weg door ze te vertellen dat wij niet uit elkaar te halen waren. De 14 uur lange treinrit vloog voorbij en we kwamen een beetje voor 5 uur aan in Xi'an. We hadden gezien dat er een metro ging van het treinstation naar het centrum, maar de eerste metro ging pas om 6u25, dus we namen een taxi. Ook al was het vroeg, ze waren in de hostel zo vriendelijk om ons direct een kamer te geven, zodat we eindelijk wat konden slapen.

Xi'an ziet er op het eerste zicht een sombere stad uit, met donkere gebouwen, maar het heeft ook een leuker stuk met pleinen en winkelstraten. Deze morgen kochten we ons treinticket voor morgen en waren we tevergeefs op zoek naar een plek om te eten. De enige mogelijkheden waren: KFC, Dico's (Chinees fastfood) of McDonald's. We hebben ons echt moeten forceren, maar hadden honger van al het wandelen op zoek naar het treinstation en aten dus om 11u Chicken Nuggets met chocolademelk. Jakkie! Maar goed, we hadden weer wat energie.

De belangrijkste bezienswaardigheid in Xi'an is het terracotta leger. Dit leger bestaat uit zo'n 8000 soldaten, een 500tal paarden en 130 koetsen. Ze zijn nog steeds bezig met het uitgraven van beelden. Deze beelden werden gemaakt op het bevel van Qin Shi Huang, de eerste Chinese keizer. De bedoeling van de beelden was om de keizer te beschermen in het hiernamaals. Dus ofwel had die keizer teveel geld ofwel had hij iets misdaan en vreesde hij dat ze hem zouden pakken in het hiernamaals. Het verhaal heeft ook een duister kantje, nl. alle mensen die meehielpen met het maken van de terracotta beelden, werden na afwerking ervan levend begraven bij die beelden, zodat ze nooit zouden kunnen vertellen waar het verborgen lag. Toch wel stank voor dank maar goed.. Dit speelde zich allemaal af in de derde eeuw voor Christus en de beelden werden pas in 1974 gevonden, dus het is echt heel lang een geheim gebleven. 

Morgenochtend vertrekken we hier om 6 uur, om dan hopelijk snel een taxi te vinden richting het treinstation.  Om 7u30 hebben we dan de trein richting Chengdu, wat hoogstwaarschijnlijk onze laatste stop wordt in China. Maar zeker niet de minste, waaaant daar heb je de panda's! Woehoeeee. Hier kijken we al heel lang naar uit!

Jullie horen snel hoe het geweest is!

Tot de volgende.