Ho Chi Minh City, het einde van ons Vietnamese avontuur

Om ons te verplaatsen in Vietnam, hadden we zoals eerder vermeld een open-busticket gekocht. We kregen hierbij de instructies dat we 1 dag van tevoren telefonisch moesten bevestigen. Dit deden we dus ook voor onze laatste bus en daar begonnen ze moeilijk te doen. We konden zogezegd niet telefonisch bevestigen en moesten naar het kantoor gaan. Dit zagen we ook niet zitten, aangezien het kantoor aan de andere kant van Mui Ne lag, wat puur tijd- en geldverspilling was. We besloten het erop te wagen en gewoon de volgende dag iets vroeger te gaan om alles te regelen. Dit lukte zonder enig probleem. Typisch! Gelukkig maar, want we hadden echt geen zin om nog een dag langer te blijven.

We kwamen 's avonds aan in Ho Chi Minh City en konden gewoon wandelen naar ons hotel. Heerlijk om es geen taxi te moeten nemen. Het hotel lag in de backpackersbuurt, dus we hadden geen tekort aan winkels en restaurants. 

Ho Chi Minh City is niet zo heel groot en kun je gemakkelijk te voet verkennen. We gingen de eerste dag naar het War Remnants Museum. Hier zie je voornamelijk foto's van tijdens de vietnamoorlog. Bij alle foto's krijg je heel wat informatie. Zo zie je bijvoorbeeld een foto van een fotograaf waarbij een soldaat een andere met zijn hoofd tegen de grond duwt, want daar ligt blijkbaar een bom. Nadat de fotograaf de foto gemaakt heeft, is de bom ontploft en zijn ze alle 3 dood. Dit was dus zijn laatste foto. Het museum kan je onmogelijk koud laten (en niet alleen omdat het daarbinnen bloedheet is..)

Er staan ook vliegtuigen en tanks die ze gebruikten tijdens de oorlog en er is ook een deel van een gevangenis, waar ze beschrijven wat ze deden om soldaten te straffen. Zo verwijderden ze bijvoorbeeld de bovenste rij tanden of de vinger- en teennagels op hardhandige wijze. Sommigen werden ook in een 'tiger cage' gestopt. Dit was een kooi met prikkeldraad en in die kooi -die in de zon stond- staken ze meerdere gevangenen gedurende een bepaalde tijd zodat ze er verbrand en gewond weer uitkwamen. Wat een monsters! Het is dan ook niet verwonderlijk dat heel weinig gevangenen deze plek overleefden. 

We zijn ook es naar de Ben Thanh markt geweest, wat je eigenlijk gewoon kan vergelijken met een bazaar die je vaak ziet in Turkije of Tunesië. Veel nepmerken en vooral veel rommel. Kortom: wegwezen!

In Ho Chi Minh City heb je ook een operagebouw en een Notre Dame, maar die ziet er veel te nieuw uit om indrukwekkend te zijn en we konden er ook niet naar binnen. Behalve deze dingen is er eigenlijk niet zo heel veel te zien. De Notre Dame ligt wel in een hele mooie buurt. Het is het chiquer gedeelte van de stad, met winkels zoals Hermes, Louis Vuitton, Chanel. Net iets boven ons budget dus.

Je vraagt je misschien af wat we dan wel gedaan hebben? Eigenlijk voornamelijk gegeten, hehe. Hiervoor staat Ho Chi Minh City namelijk ook gekend. De eerste avond hebben we Tex-Mex geprobeerd, maar dit viel een beetje tegen. Ook hier steken ze weer vanalles in een gerecht wat er niet in hoort. We hebben de tweede dag wel goed ingezet met de lekkerste bananenpannenkoek die we sinds Nepal gegeten hebben. We vonden ook via TripAdvisor een fantastisch sushi restaurant, waar ze je luidruchtig verwelkomen. Echt wel grappig. We hebben in geen tijden zo'n lekkere sushi gegeten. En het laatste toppertje was de Yoghurt Space, waar ze frozen yoghurt verkochten! Je kon die zelf samenstellen, zaaaaaalig! 

Het was weer leuk om in een stad te zijn en Ho Chi Minh City leeft op elk moment van de dag. De scooters komen van alle kanten en zoeven toeterend door de straten. 's Avonds zitten de mensen op matjes op het voetpad te eten en overal zie je oude vrouwtjes voorbijkomen met stapels gekopieerde exemplaren van bekende boeken. Op gelijk welk tijdstip is het happy hour en alle bars zitten elke avond vol, zodat we absoluut niet meer mee waren met de dagen.

De voorbije 2,5 week in Vietnam zijn voorbijgevlogen. We hebben een goed beeld van het land en het is echt prachtig. Het enige minpuntje is het constante liegen en bedriegen van de Vietnamezen. Dit hoorden we van elke reiziger die we tegenkwamen, dus het was niet alleen bij ons. 
Ik vertrek hier toch met een positief gevoel en kan deze bestemming zeker aanraden! 

Onze volgende stop is Phnom Penh, Cambodja. We zijn klaar voor een nieuw avontuur!

Tot de volgende!