Mui Ne

Mui Ne is een kleine stad op ongeveer 175km van Nha Trang. Ook al is het hier in Vietnam net als in België nog maar pas lente, toch wordt het in elke nieuwe stad die we bezoeken warmer en zo hebben we nu weer 32 graden. Echt een groot verschil met het noorden van Vietnam. Maar we klagen niet hoor, hihi! 

We hadden een guesthouse geboekt aan de ene kant van Mui Ne omdat het volgens de kaart het dichtst bij het centrum lag. Toen we daar aankwamen met de bus, werd al snel duidelijk dat Mui Ne niet echt een centrum heeft. Er zijn 2 grote wegen, waarbij je langs de ene kant alle resorts (incl. Russen) hebt en wij zaten in een gezellige guesthouse aan de andere kant. Vlakbij onze guesthouse lagen een aantal restaurantjes en had je op 100m de zee. Het rare aan Mui Ne is dat ze er eigenlijk geen weg is naar het strand. Je moet door een van de resorts wandelen om er te geraken. Het strand hier was verschrikkelijk. Er was precies een vuilniswagen ontploft, dus je moest goed kijken waar je je voeten kon zetten zonder de vuilnis te raken. De zee daarentegen was weer fantastisch en opnieuw wild met steeds redelijk veel wind, dus een echt paradijs voor de kite- en windsurfers. Om te zwemmen was het net iets te wild en werden we altijd weggeduwd door de golven (ik denk ook dat de rode vlag er stond, oepsie).

Maar goed, dit was natuurlijk niet de reden van ons bezoek aan Mui Ne. We waren hier om de witte en rode zandduinen te zien. We zoeken vooraf steeds vanalles op, zodat we weten wat we zeker niet mogen missen en hoe we er kunnen geraken. Dit doen we natuurlijk ook omdat we liefst zo weinig mogelijk begeleide toeren willen doen, waarbij ze je toch steeds meenemen naar commerciële plaatsen die je niet wil zien. 

Onze guesthouse lag op een kilometer van de rode duinen, dus na onze strandwandeling liepen we daarheen. De zon was jammergenoeg wat verstopt achter de wolken toen we er aankwamen, dus een mooie zonsondergang zat er niet in. Maar dit nam niet weg dat de duinen echt wel mooi zijn. Ik heb al enkele duinen gezien de voorbije jaren, maar nog nooit eerder zag ik rode. Echt apart!

We hadden ook gelezen over jongetjes (meestal in groep van 7 a 8) die je in de duinen aanspreken en je de duinen willen laten afglijden op een plastieken zeil. Ze vragen na afloop een hoop geld en blijven je achtervolgen tot je betaalt. En inderdaad, ze waren van de partij. Ze waren druk bezig met andere mensen, dus wij liepen ze gewoon voorbij. De duinen waren gemakkelijk te beklimmen, want het zand was een beetje harder dan wit zand, zodat je niet de hele tijd weggleed. Na een eindje duinen beklimmen, keken we rond ons en zagen we dat de 2 vreemdelingen achtervolgd werden door die groep kinderen omdat ze waarschijnlijk niet betaald hadden. Grappig om te zien! Echt onvoorstelbaar dat er nog steeds mensen zijn die erin trappen. 

We hadden ondertussen serieuze dorst, dus we keerden terug naar onze guesthouse en kochten onderweg wat water. Gelukkig had onze guesthouse ook een klein zwembadje, dus we konden nog even verfrissen vooraleer we iets gingen eten. Ik denk niet dat we op een andere plek tijdens onze reis al zo goedkoop konden eten als hier. Zo koos Joyce bvb de eerste avond rijst met kip en zoetzure saus en ik wilde rijst met zeevruchten. We dronken beiden een cola. Toen we de rekening kregen, zagen we de immense som van 4 euro staan, hehe. Hoe ze het klaarspelen voor die prijs.. Nuja, ons niet gelaten hoor!

De volgende dag stonden we om 8 uur op om de witte duinen te zien. Deze lagen op 30km van onze guesthouse, dus daar namen we de taxi naartoe. We hadden vooraf in reisverhalen gelezen dat de witte duinen veel mooier zijn dan de rode. Wij vonden juist het tegenovergestelde. Het domein van de witte duinen was niet groot, de duinen waren zwaarder om te beklimmen, terwijl het uitzicht niet waw was en we werden onderweg de hele tijd gezandstraald. Pijnlijk! 
Ik vraag me dus af of die mensen ooit al andere zandduinen gezien hebben. Ik vond zelfs de duinen van Maspalomas (Gran Canaria) indrukwekkender dan deze witte duinen. Maar we hebben ze toch gezien en konden zelf vergelijken.

's Middags zijn we gaan zwemmen in zee (of toch een poging tot) en hebben we nog een beetje uitgerust aan ons zwembad. Aangezien we de vorige avond de zonsondergang niet gezien hadden door de wolken, probeerden we het nogmaals en we werden niet teleurgesteld. De ondergaande zon gaf de rode duinen een prachtige gloed wat zorgde voor mooie foto's. 

Onze volgende en laatste stop in Vietnam is Ho Chi Minh City ofwel het vroegere Saigon. We hoorden al dat er niet zo veel te zien is, maar dat bekijken we wel eens we ter plaatse zijn. 

Tot de volgende!