Pokhara

Pokhara, een kleine rustige stad tussen de bergen en langs het Phewa meer. Dit is de meest propere plek die we in Nepal zagen. Ze hebben hier vuilbakken staan, waar iedereen ook netjes alles ingooit (ze kunnen hoor, als ze willen!). Deze stad ligt op zo'n 120 km van Kathmandu en is gekend voor ontspannen op of bij het meer & paragliding. Alleen zagen we van het tweede niet echt het nut in, aangezien je de bergen maar half kon zien doordat het mistig was. We hebben hier wel een bootje gehuurd en zijn zo het meer gaan verkennen. We begonnen eraan vol goeie moed, maar bleven ergens halverwege het meer ronddobberen (in tegenstelling tot onze benen, hebben we ons armen nog niet echt kunnen trainen). Alleen hadden we niet echt door dat we aan het afdrijven waren. En nog niet zo'n klein beetje.. Toen we besloten om terug te keren zaten we bijna aan de overkant van het meer. We hebben ons uiteindelijk nog moeten haasten om op tijd terug aan de andere kant te geraken, met als gevolg dat we redelijk stijf en met een pijnlijke kont die boot weer uitkwamen.
Behalve de boottocht was er eigenlijk niet zo veel te beleven in Pokhara, dus we zochten een terrasje in de zon met zicht over de bergen en het meer en wilden iets kleins eten. We kozen voor fish fingers en kaasbolletjes, want dat klonk ons wel bekend in de oren. Hehe, we mogen gewoon niet meer nadenken hoe zoiets bij ons smaakt! De kaas was ver te zoeken in de bolletjes en de vis was wel oke, maar als we 's avonds een boertje lieten, smaakte het nog steeds naar vis. 

Het plan was om na Pokhara terug te keren naar Kathmandu om ons visum te regelen voor China, maar we beseften pas te laat dat we hier op een vrijdag zouden aankomen en dat de ambassade dicht is tijdens het weekend.

We hebben Kathmandu ondertussen wel gezien, dus hebben we een vlucht geboekt naar Hong Kong. Morgen vliegen we eerst naar Bombay (hebben we toch al 2 Indische luchthavens gezien zonder het land echt binnen te gaan) waar we 8 uur moeten wachten (we worden goed in dat wachten!) en daarna vliegen we door naar Hong Kong. Om Hong Kong binnen te gaan, heb je geen visum nodig, dus van daaruit gaan we ons visum van China proberen regelen. Laat ons hopen dat het lukt! Duimen maar!

Maar goed, het zit er hier dus bijna weer op. Als ik Nepal moest omschrijven in enkele woorden, dan zou het zijn:

Kleurrijk: overal zie je kleuren, van de vlaggetjes doorheen de straten of aan de tempels, met de mensen die zoveel verschillende kleuren en patronen aanhebben (ze lijken soms echt ontsnapt uit een kleurboek), maar ook de bussen en vrachtwagens. Je kan niet anders dan glimlachen als je het allemaal ziet.

Hobbelig: we zijn in Nepal zo dooreengeschud dat ik het straf vind dat mijn organen nog allemaal op dezelfde plaats zitten. De wegen hier zijn verschrikkelijk en de ene put is nog groter dan de andere. Als het donker is, loop je best ook niet buiten, want zonder straatverlichting ben je bijna zeker dat je ergens je voet omslaat of invalt. Opmerkelijk dat we geen enkele keer iemand zagen langs de weg met een platte band. Maar het heeft natuurlijk wel z'n charme.

Stoffig: je komt fris gedoucht buiten en 5 minuten later voel je je alweer vies en stoffig. Mijn ooit mooie groene all-stars zijn ondertussen een stuk bruiner en ik heb een kilo extra mee in mijn rugzak door al het stof in de kleren. 

Fantastisch: dit is het belangrijkste, de mensen zijn echt fantastisch. Ze zijn ongelofelijk lief zonder er iets voor terug te willen en dit maakt Nepal een heel bijzondere bestemming waar we altijd met plezier aan terug zullen denken. 

Met andere woorden: als het nog niet bij jullie was opgekomen om ooit op vakantie te gaan naar Nepal, dan moeten jullie hier toch nog eens goed over nadenken. Het was een hele leuke ervaring en ik ben blij dat we het mochten meemaken! Ik had het voor geen geld ter wereld willen missen!

Tot de volgende keer!